hug-skot

n. [properly either ‘mind’s-recess,’ from skot, a recess, or rather ‘mind’s-shooting,’ analogous to hugrenning]:—mind, soul; hryggt h., a bereaved mind, Sks. 24, Fms. x. 151; með réttu hugskoti, Blas. 41; hugskots-eyru, Hom. 53; hugskots hendr, 54; hugskots augu, the mind’s eye, 47, Stj. 20, 132, Rb. 380; mitt h., my mind, Fms. i. 140; fjarlægr mönnum í hugskotinu, 272; vitnisburðr hugskotsins, K. Á. 50; blindr á hugskotinu, viii. 294; at faðir hann skyldi við hans h. sem síðast verða varr, Barl. 16; hreinsa h. sitt með iðran, Hom. (St.), Thom. 9, 13; freq. in the N. T. as to render νους or νόημα, e. g. elska skaltú Drottinn Guð þinn af öllu hjarta, af allri sálu, ok af öllu hugskoti, Matth. xxii. 37, Luke i. 35, Rom. xiii. 2, 1 Cor. ii. 16, 2 Cor. iii. 14, iv. 4, xi. 5, 2 Tim. iii. 8, Tit. i. 15, Vídal. passim.